maandag 31 december 2012

Blog voornemens

Ik wil graag haalbare blog voornemens hebben. Haalbaar want ik ken mezelf. Ik kan me voornemen iedere dag te gaan bloggen, maar dat gaat me toch niet lukken. Er zijn altijd avonden, weekenden, vakanties, waarin ik te druk ben met leven om te bloggen. Natuurlijk kan ik blogjes vooruit gaan werken. Maar dat zou voelen als valsspelen. Hoewel ik ooit een veelblogger was en dicht tegen ieder dag aan zat gaat echt iedere dag bloggen niet werken voor mij.

Wat gaat wel werken? Meer bloggen? Dit jaar kom ik met dit blogje erbij aan 137 blogjes. Dat aantal moet omhoog kunnen. 

Meer met video experimenteren. 

Meer (zelfgetekende) illustraties toevoegen

Mijn blog gebruiken als stok achter de deur voor mijn drakenverhaal en daar wekelijks een stukje van op mijn blog zetten. 

Af en toe fictie proberen te schrijven

Mooie, haalbare doelen lijkt me. Ben benieuwd hoe ver ik kom. 

Dan rest mij nog jullie allemaal een heel gelukkig 2013 te wensen. Maak er een ongelofelijk feest van!!!

woensdag 26 december 2012

Jacco's film

Een paar jaar geleden zag ik Jacco's film en meteen was ik fan. Want wie wil er nu niet een ondergrondsehut?, of een boomhut? Toen ik kind was wilde ik niets liever dan een gemeubileerde hut. Helaas kwamen we nooit verder dan een hut van takken tegen een door de bliksem getroffen boom aan. Iedere keer als we terug kwamen bij onze hut waren de takken weg, gebruikt voor een hut een stukje verderop. Hoewel we nooit de personen uit onze buurhut te zien kregen hadden wij een levendige fantasie over wie het waren. Natuurlijk waren het jongens, want alleen jongens waren zo laag om een hut van meisjes te slopen. Uit wraak sloopte wij die hut dan weer. Samenwerken had misschien tot een beter resultaat geleid. Wisten wij veel.

JACCO's FILM from michelle hofman on Vimeo.

Woord voor 2013

Vorig jaar kwam ik erachter dat je kennelijk een woord voor ieder jaar nodig had.
En braaf als ik ben koos ik een woord, of was het het woord dat mij koos?

Inspiratie
  

Was mijn woord. Bewust heb ik er niet heel veel mee gedaan. Maar onbewust is het inspiratie en creativiteit geweest die mij de hele tijd op de been hebben gehouden. Ik heb geen makkelijk jaar gehad, maar toch lukte het met om geïnspireerd te blijven. 

Dit jaar was het even zoeken naar een nieuw woord. Eigenlijk vond ik het meteen toen ik een Flow doorbladerde. Maar wilde ik ook andere opties onderzoeken. Dus maakte ik een lijstje met mogelijk woorden. Daarna ben ik in een willekeurig boek gaan lezen, het woord van mijn lijstje dat ik als eerst in het boek zou tegen komen zou het worden. Maar nog steeds zocht ik bevestiging, dus haalde ik mijn tarotkaarten tevoorschijn. Ook daar kwam hetzelfde woord uit. Nu het drie keer bevestigd is kan ik er niet onder uit. Mijn woord voor 2013 is.....

Vertrouwen

Vertrouwen in mezelf en mijn eigen kunnen. Vertrouwen in anderen. Vertrouwen dat ik al weet wie ik ben zodat ik kan worden wie ik ben. Vertrouwen dat ik er op tijd achter kom wat mijn kwaliteiten zijn zodat ik die kan inzetten in mijn verdere loopbaan, nu alles zo onzeker is. 

Of zoals de Queen of Cups uit het tarotspel mij verteld. 
Luisteren naar mijn innerelijke stem, en hierop vertrouwen.
Trouw blijven aan mijn eigen gevoel, zonder mezelf te verliezen in dagdromerij. 

    

maandag 24 december 2012

Kersttoespraak ;)


Hoe zat het ook alweer?

Hoe zat het ook alweer met die goede voornemens van vorig jaar? Wat is er van uitgekomen? Wat neem ik mee naar volgend jaar? Wat bleek onrealistisch?
  
1 Wonen in Rotterdam
 Hoera gelukt!!!

 2 Meer workshops verzorgen, een website (laten)bouwen om de workshops op te promoten en voor mezelf duidelijk krijgen wat ik nu precies wil (wil ik me bijvoorbeeld ook op volwassenen richten?) 
Ik heb een prachtige website En mijn grootste opdracht in het bestaan van de Sprookjesjuf binnen gehaald.

3 Mijn tijd op de 5 kilometer verbeteren of door trainen voor 10 kilometer met hardlopen Ik ben door gaan trainen voor 7 kilometer en kom aardig bij de 10 km in de buurt. Nog wel een beetje langzaam.

4 Vaker fictie schrijven Toevallig heb ik mezelf dat voor komend jaar weer als blogdoel gesteld, ik ben wel begonnen met een fictief verhaal, dat ik zeker af ga maken en misschien bloggen.

 5 Vaker bloggen, ook al heb ik hier op deze nieuwe stek nog niet zoveel lezers, het schrijven is iets dat ik graag doe en wat ik een beetje gemist heb de afgelopen tijd still feeling the same

6 Vaker oefenen op mijn basgitaar, ik ben heel bij met dit vette cadeau dat ik van mijn super lieve vrienden heb gekregen Schaam, dit jaar, echt!

7 Me inschrijven bij een castingbureau Eerst die beugel eruit, ik haat foto's van mij met beugel!

 8 Minder internetten en meer tijd doorbrengen met vrienden of andere hobby's Ik heb mijn vrienden vaker gezien dan voorheen nu ik in Rotterdam woon.

9 Mijn vrienden vaker vertellen hoe blij ik met ze ben Ik probeer een keer in de zoveel tijd aan mijn vrienden te vertellen waarom ik ze zo leuk vind.  

10 Meer champagne drinken Wat een goed idee was dat, waarom is dat niet gelukt?

donderdag 20 december 2012

Van die kat en die boom

Op de peuterspeelzaal is het de week van het kerstontbijt. De peutertjes vinden het best leuk hoor, een ontbijt van soesjes, poffertjes, groene pannenkoeken, komkommer met olijven (?) en gekookte eitjes. Maar dat stilzitten? Dat wil nog niet helemaal lukken.

Dus sommeert mijn collega de kinderen om hun jassen aan te trekken en naar buiten te gaan, want ze zijn een beetje druk. En ga jij ook maar mee, Laura, roept ze me achterna, jij bent ook een beetje druk. Mijn nieuwe locatiemanager, die ik nog maar drie keer heb gezien steekt haar hoofd om de deur, "zij?, druk? Nou daar is toch wel heel wat voor nodig om Laura druk te maken".

Ik weet best dat ik een bedachtzaam persoon kan zijn. Maar ik ben ook de eerste die me uit staat te leven op een nog lege dansvloer. (En vaak de laatste die er weer vanaf gaat, als de dansvloer alweer leeg is). Ik klim graag op muurtjes, spring over stoeprandjes en paaltjes, huppel vrolijk door de stad omdat dat soms gewoon leuker is dan lopen en bler graag hard en vals mee met de radio. Waarom blijven mensen dan toch het beeld in hun hoofd hebben dat ik altijd rustig ben?

Zo onzichtbaar ben ik toch niet zou je zeggen. Ze weten alleen nog niet dat als de katten uit de bomen gekeken zijn ze nog eens terug zouden verlangen naar een versie van mij die altijd rustig is.

woensdag 19 december 2012

Ballon

Oke, ik geef het toe, soms dan blog ook ik voor mezelf. Ik denk namelijk niet dat ik echt kan dichten, maar kan het soms niet laten om een gedachten, een gevoel of zomaar wat zinnen om te buigen tot een dichtsel. Niet hoogstaand, en waarschijnlijk zit niemand er op te wachten, maar ik vind het leuk om te doen. Vaak zet ik deze gedachtekronkels op Facebook. Maar daar zijn dingen lastig terug te vinden. Dus blog ik ze.

Ballon

Ik ben mijn ballon verloren
Hij glipte zomaar uit mijn hand
en ik kon niets anders doen
Dan kijken
Hoe het een steeds kleiner stipje
Aan de horizon werd

dinsdag 18 december 2012

Fijne muziekjes

Het gesprek ging niet eens over muziek, maar over het verschil tussen mannen en vrouwen, relationeel gezien dan. En we begrepen wat de ander bedoelde, omdat we dat zelf ook zo hadden mee gemaakt, ervaren, gevoeld.

Het is zoals dat grapje, wat neemt een homo mee op een tweede date?

Antw: Welke tweede date?

En een lesbo?

Antw: een verhuiswagen

Een beetje overdreven, en een beetje cliché, maar er zit zeker een kern van waarheid in. Want vrouwen willen emotionele achtbanen, praten, verbinden, samen wonen, en voor je het weet wordt je 4 jaar later pas wakker en denk je:

That ain't my beautiful house
That ain't my beatiful whife

En zij zegt, TALKING HEADS, dat heb ik lang niet meer gehoord. En het gesprek verstomt omdat we nu toch echt muziekjes moeten luisteren. Gek hoe muziek totaal ergens anders over kan gaan, maar toch precies een gevoel kan oproepen dat een ander dan herkend.






woensdag 12 december 2012

Gewoon Klaartje Boon

Als mijn moeder perse even langs de Slegte wil, omdat ze wil kijken of er misschien een tweedehands exemplaar is, van een boek dat ze wil hebben. Slenter ik richting kinderafdeling. Ik weet niet waarom ik dat doe, het gebeurt gewoon. Mijn oog valt direct op een stapeltje exemplaren van "Gewoon Klaartje Boon". En enthousiast roep ik uit, "oh, dat is mijn lievelings".

Want niets aan Klaartje Boon is gewoon. Klaartje Boon is een grappig meisje uit een niet zo gewone familie, die het soms belangrijker vind om een boom te redden, dan op tijd in de schoolbanken te zitten. Haar juf is het daar niet zo mee eens. Maar haar juf is dan ook van het soort dat vind dat kinderen moeten luisteren en dat je daarom gemene dingen tegen ze mag zeggen zonder dat zij iets terug mogen zeggen. Hoe kan zo'n meisje niet tot je lievlingsfiguurtjes behoren?

De meneer die in de winkel werkt bij de afdeling kinderboeken vind het nogal verdacht. En staakt zijn boekenrechtzetwerkzaamheden meteen om te komen kijken wie daar zo enthousiast staat te doen en om welk boek het dan precies gaat. Als hij mij met Klaartje Boon ziet glimlacht hij eventjes, alsof hij zeggen wil dat hij het helemaal snapt dat ik dit meisje in mijn hart heb gesloten.

Op mijn werk reageren een aantal moeders enthousiast als ze mijn boek zien liggen. Want nadat ik het zelf gelezen heb kan ik het niet laten om het ook nog eens een keertje voor te lezen en te kijken of de kinderen er even veel lol om hebben als ik. Ik geloof dat het alleen meer iets is voor grote mensen die stiekem nog een beetje kind willen zijn, want de mama's reageren veel enthousiaster.


dinsdag 11 december 2012

Je bent mooi

Van morgen hing metrostation Capelsebrug vol met post it's. Ik kon niet zien wat er op stond, want het is een station waar ik alleen maar voorbij rij. Terwijl ik me afvroeg wat er op stond, en mijn fantasie op hol sloeg was ik te laat om er een foto van te maken.

Hoewel ik heus wel snap dat het zeer waarschijnlijk een voorgedrukte reclame stunt is, fantaseerde ik  hoe op ieder briefje iets unieks stond in mooie handgeschreven lettertjes. Zoals ik ze zelf ook regelmatig heb achtergelaten op menig damestoilet. Geïnspireerd door de dames van "je bent mooi".

Want wat is er nu leuker dan zomaar onverwacht een lief briefje te vinden dat je verteld dat jij dus echt wel even meer dan de moeite waard bent?



maandag 10 december 2012

A blog a day, keeps the doctor away!!!!

Kennelijk is het in om voor jezelf te bloggen. En uit om toe te geven dat je eigenlijk gewoon een beetje aandachtsgeil bent, en gelezen hoopt te worden. Maar omdat de openlijk aandachtsgeile mensen kritiek hebben op de "Ik blog alleen voor mezelf" bloggers hebben de "ik blog alleen voor mezelf" bloggers iets verzonnen om terug te slaan.

Tegenwoordig bloggen de "Ik blog alleen voor mezelf" bloggers vooral therapeutisch. Het schijnt een heel goed middeltje te zijn tegen allerhande neuroses, fobieën, stoornissen en andere kwaaltjes. Ook wordt je er minder snel oud, verzuurd en verbitterd van, zo schijnt. Eigenlijk is bloggen dus de oplossing om flink te kunnen besparen op geestelijke gezondheidszorg.

Bloggers zouden zodoende een fikse korting behoren te krijgen op hun ziektekosten verzekering. Want, a blog a day, keeps the doctor away. 


maandag 3 december 2012

Onafhankelijk?

Ik heb een vrij onbetekenend blog, met maximaal 100 lezers per dag. Het kan dus niemand iets schelen wat ik hier doe. Al wil ik iedere dag reclame maken voor Jane Norman jurkjes, skunkfunk tassen of Desigual jassen. Het zal niemand iets boeien, omdat het als enthousiastme  wordt gezien.

Als ik meer dan 100 lezers per dag zou hebben en bovendien ook nog betaald zou worden door de merken die ik leuk vind is het ineens wel een probleem als ik hier nog steeds vanuit mijn enthousiastme over schrijf. En dat vind ik eigenlijk wel een beetje raar.

Waarom doen we met zijn allen zo moeilijk als iemand geld verdient met hetgeen dat hij of zij graag doet? Bovendien waar ligt de grens? Mag men wel een review voor een product schrijven in ruil voor het uitproberen van dat product? Of vinden de heren en dames critici dat ook al not done?

Bovendien is er altijd een risico dat een blog niet helemaal onafhankelijk is. Als ik nu beweer dat Bloomfield de meest geweldige band ever is, en dat iedereen de EP inwording moet kopen, komt dat natuurlijk over als een doorgeslagen fan die gewoon het bandje waar ze fan van is wil promoten. Niets mis mee, ik krijg er niet voor betaald tenslotte. Maar hoe onafhankelijk ben ik als ik dit beweer? Ben ik niet beïnvloed door het feit dat het meisje uit de band een vriendinnetje van mij is?

Geloofwaardiger wordt het al beweer dat Einsteinbarbie helemaal geweldig is en dat iedereen aanstaande zaterdag naar de Melkweg moet komen om ze door de finale van de grote prijs van Nederland heen te slepen. Ik ken deze mensen niet persoonlijk. Hoewel ik heel blij ben dat ze mijn Facebook vriendjes zijn, en het natuurlijk ook leuk vind dat ze mij als fan herkennen in de zaal hebben ze nog nooit op mijn bank gezeten voor een kopje thee. Deze mededeling is dus al een stuk onafhankelijker. En ik ben al een stuk meer de doorgedraaide fan.

Wat ik maar wil zeggen is, niet alleen of je betaald word voor een stukje of een product bepaalt hoe onafhankelijk je bent. Als ik reclame wil maken voor vrienden kan ik dat net zo goed heel stiekem in een stukje verwerken zodat het lijkt alsof het heel onafhankelijk is. Maar goed, ik gaf het al aan, dit is maar een onbetekenend blog, ik heb maximaal 100 lezers, dus wat kan het iemand schelen wat ik hier doe?

zaterdag 1 december 2012

Kroket

Ik win nooit iets, maar van de week was ik de gelukkige winnaar van een kroket bij de plaatselijke snackbar. Je kon ook softijsjes winnen, of milkshakes, zelfs patat, maar ik moest weer zo nodig een kroket winnen. Even voelde ik me in dubio staan, moest ik het briefje waarop mijn prijs stond gewoon weggooien? Het weggeven aan iemand anders? Vragen om een andere prijs?

Uiteindelijk besloot ik een klein meisje gelukkig te maken met mijn kroket. Haar moeder zag het enigszins wantrouwend aan. Was ik soms niet zo'n krokettenpersoon? Was er iets mis met de kroketten van hier? Was ik niet helemaal lekker?

Maar toen ik mompelde dat ik vegetariër ben en zodoende niets aan mijn prijs had keek ze opgelucht.
Haar dochtertje kon het nog niet helemaal geloven, "krijg ik echt een kroket mama, wat lief van die mevrouw". En even wist ik dat ik geen mooiere prijs had kunnen winnen.