Leven in de werkelijkheid

De tweede stap om een Boeddha in vijf weken te kunnen worden is, leven in de werkelijkheid. Iets dat klinkt alsof het net zo makkelijk is als adem halen. Maar tjongejongejonge, wat heb ik me daarin vergist. Want het observeren van mijn omgeving is heus niet zo moeilijk, ik zie de vogeltjes in de bomen wel, of dat konijntje dat een paar meter voor mijn fiets rondspringt. Alleen dwalen mijn gedachten daarna al snel af naar strakjes, of naar zo net, misschien zelfs wel naar gisteren of naar morgen.

Misschien dat ik meer succes behaal bij het doen van gewone acties. Zoals afwassen, of stofzuigen. Maar onder het afwassen denk ik al snel aan dat vriendinnetje van vroeger die me pas op Facebook heeft toegevoegd, en hoe zij altijd eerst de glazen afwaste alvorens de rest van de vaat het afwaswater mocht bevuilen. Of aan die keer dat er te veel afwasmiddel in het water had gezeten en wat een pret ik met het schuim had gehad. Ik doe mijn best mijn aandacht te houden bij het bordje en de afwasborstel die ik in mijn hand heb. Maar dat doet me weer denken aan de verjaardag waarvoor ik dit bordje kocht, en mijn tripje naar Ikea laatst waar ik nieuwe afwasborstels kocht. Natuurlijk zijn dit onderdelen van mijn werkelijkheid, maar ik vrees dat er met leven in de werkelijkheid meer leven in het nu bedoeld word. Dat ik dan heel bewust op mijn boterhammetje kauw en de structuur van het brood voel en opmerk dat de kaas een andere structuur heeft dan het brood, en dat alles zompig word als ik dan ook nog een slokje thee neem. Dat soort dingen.

Heel even zag ik mijn hele project niet meer zitten. Interesseerde het me geen ene biet wat ik in de komende drie weken nog zou gaan leren. Tot ik in mijn meditatie boekje een zelfde soort oefening tegen kwam. Alleen dan zo opgeschreven dat ik er wel mee uit de voeten kan. Oh ja dat had ik nog niet verteld, ik ben vorige week begonnen met mediteren, omdat ik dacht dat dat van pas zou komen bij het bewuster ademhalen. Natuurlijk had ik niet gedacht dat het me eigenlijk nog veel meer van pas zou komen bij het leven in het nu.

Dus nu neem ik ’s avonds voor ik ga slapen mijn dag door, en probeer ik zo precies mogelijk te herinneren wat ik heb gedaan. Daar waar grote gaten zitten leefde ik kennelijk niet genoeg in het nu. Dat geeft niet, morgen is een weer een dag, een dag waarvan ik me nog meer ga proberen te herinneren dan vandaag. Kijk, dat is nog eens een duidelijke opdracht! Daar kan ik wat mee, ineens ben ik weer vol energie, en vraag ik me af wat de boeddhisten de komende drie weken voor mij in petto hebben. 

Dit is trouwens dat oh zo fijne meditatie boekje!