donderdag 22 december 2011

Over dwarrelende druppels en wintervachten

Druppels dwarrelen 
Als parels
Over mijn blote huid

Ik wil 
Vandaag niets
Anders dragen dan parels

Of misschien
Wat zwoel rood
Op de lippen

Intens zwart
voor die mysterieuze
oogopslag

Maar zeker niet de jeans
Zeker niet de trui
Zeker niet de dikke sokken

Die wintervacht
Ik ben hem nu al zat
Het zomert in mij

donderdag 8 december 2011

Onthechten

Deze week van mijn Boeddha in 5 weken project stond in het teken van onthechten. Je hoefde niet direct grote hechtingen aan te pakken zoals roken, eten of drinken maar mocht met kleine hechtingen beginnen. Zoals bijvoorbeeld eens een aflevering van je favoriete soap over te slaan. Nu ja dat is niet zo heel moeilijk, ik volg geen soaps en ik heb ook geen verslaving aan roken, eten of drinken, dus daar hoef ik ook al niet aan te beginnen.

Waar hecht ik me dan wel aan? Thee, opperde Visje, maar als er geen thee is drink ik net zo lief een glaasje water. Misschien mijn smartphone? Hoewel het internet op mijn smartphone al steeds vaker uit staat. Internet in het algemeen dan? Tja, maar valt dat niet onder grote hechtingen? Te groot om helemaal mee te stoppen in ieder geval. Bovendien heb ik dat al eens een week met succes geprobeerd.

Ieder dag bedacht ik weer iets dat ik best een dagje kon missen, en iedere dag ging het me met gemak af. Zo heel erg gehecht ben ik kennelijk niet aan vaste rituelen. Zelfs het beoefenen van Yoga en Meditatie waar ik sinds dit project weer mee begonnen ben kan ik een dagje over slaan.

Maar toen gebeurde het, ik verloor mijn etui. Mijn groene etui met vrolijke bloem erop was nergens meer te vinden. Niet thuis, niet op mijn ene werk, niet op mijn andere werk. Natuurlijk vind ik het niet erg, sprak ik stoer. Nee hoor helemaal niet, er zitten alleen maar pennen in. Ja, wel mijn stabilo pennen, en die enne gebloemde vulpen, dat wel. Maar het is maar materie, ik koop wel nieuwe. Oei, vind ik die zwaanvormige puntenslijper uit dat ene hippe winkeltje waar ik ooit met Visje was nog wel terug? Oh, en mijn gummen, die in dat schattige mini etuitje, die ik met de Gesprekspartner kocht, die waren ook zo leuk, tja die collectie bestaat vast niet meer Nu heb ik niet meer hetzelfde Hello Kitty potlood als Shopvriendin. En de etui zelf, maar een goedkoop Hema dingetje, maar weet je hoe snel het assortiment daar veranderd? Die vind ik nooit meer terug. Nu ja, ik hoop maar dat mijn spulletjes gevonden worden door een kind dat er erg gelukkig mee is, maar ik zal ze best een beetje missen. En toen ik die gedachten dacht besefte ik me dat ik het meest van alles gehecht ben aan mijn spulletjes. (mensen waar ik me ook nogal snel aan hecht laat ik hier even buiten). Misschien is voor mij de grootste oefening niet een gewoonte overslaan, maar iets waaraan ik gehecht ben weg te geven. Gewoon zomaar omdat iemand anders het ook graag ziet.

Ik had toen ik aan dit project begon niet gedacht dat ik zoveel lessen zou leren. Het is bijna jammer dat ik nog maar een week te gaan heb.

woensdag 30 november 2011

Verandering

Deze derde week van Boeddha in 5 weken ben ik bezig geweest met het observeren van veranderingen binnen en buiten mezelf. Buiten mezelf is het niet zo moeilijk veranderingen op te merken. De zomer veranderde in herfst die langzaam in winter overgaat. De bladeren die ooit aan de takken hingen liggen nu op de grond en bloemen zijn vervangen door paddenstoelen. Ook minder natuurlijk veranderd er van alles. Wat ooit de Super de Boer was is nu een Jumbo, en waar vorig jaar nog een slootje lag zijn ze nu een flatgebouw aan het bouwen. De werkelijkheid transformeert steeds, daar kan ik weinig aan veranderen. Accepteren dat dit zo is is echter een stuk moeilijker. Misschien moet ik meer zijn zoals Rik Hoogendoorn, en stoppen met het missen van dingen die ik niet meer kan herkennen. Het verleden is voorbij, andere mensen hebben daar nu hun werkelijkheid, zoals ik ook mijn werkelijkheid heb op plekken die ooit voor anderen mensen veel betekend hebben. Met dit besef heb ik nog een dag om de veranderingen in mijzelf op te merken voordat ik me op de vierde week ga storten, een week van onthechting. Ik ben benieuwd!

vrijdag 25 november 2011

Mooie woorden

Gisteren was ik bij het concert van DEUS in Off Corso. Nu is het op zich niet heel bijzonder dat ik naar een concert ga, ik hou van live muziek. Bijzonderder is het al dat het in Off Corso was, want daar was ik nog nooit geweest. Evenals de “kleine pub” waar we van te voren eventjes iets dronken met twitterende Anja. Dat we ik en de Gesprekspartner was is misschien ook nog wel bijzonder, maar dit is allemaal niet waar ik het over wil hebben. Nee, wat me echt opviel deze avond zat diep in mij. Mijn eigen muziek beleving was ineens totaal anders.

Normaal hoor ik vooral mooie woorden, en dat die woorden ondersteund zijn door muziek die het liefst nog een beetje prettig klinkt vind ik heel fijn, maar het zijn de woorden die me bij blijven, die soms weken na een optreden nog steeds door mijn hoofd spoken. Die er in eerste instantie voor zorgde dat ik geraakt werd door DEUS, toen de Gesprekspartner en ik muziekjes bij hem draaide, in een ver verleden.

Maar nu hoorde ik geen woorden, nu hoorde ik de basgitaar overal boven uit, niet dat hij verkeerd was afgesteld en zo hard klonk dat hij alles overschreeuwde. Het lag totaal aan mij. Ik was zo gefixeerd op de bas, nu ik zelf aan het leren bassen ben dat ik niets anders meer hoorde. Ineens werd de muziek minstens zo belangrijk als de woorden. En vielen wisselende maten zelfs mij op.

Ik vraag me af of dit tijdelijk is, of ik ooit weer gewoon naar muziek kan luisteren en mooie woorden kan horen. Want ik ben gek op mooie woorden. Ik verzamel ze, ik koester ze, ik stop ze in een doosje en wil ze voor altijd bewaren. Dus als je nog wat mooie woorden voor me over hebt, al dan niet uit DEUS liedjes deel ze met me, ik zit er om verlegen nu mijn hoofd gevuld is met basriedeltjes. 


maandag 21 november 2011

Ode aan mijn jongere zelf

Op dailymugshot probeer ik met enige regelmaat een portretfoto van mezelf te maken. In eerste instantie wilde ik dat de foto's gewoon zouden zijn zoals ik ben. Niets geen gekamde haren als mijn haren niet gekamd zijn, niet snel nog even wat make-up op mijn smoeltje gesmeerd om dat ene lelijke plekje weg te werken. Gewoon 100% mezelf. Op mijn verjaardag vond ik dat het wel weer genoeg was met gewoon mezelf en besloot ik mijn foto's wat artistieker te maken. En geloof me dat valt nog lang niet altijd mee met alleen een webcam tot mijn beschikking. Bovendien waar moet ik de inspiratie en de spullen vandaan halen?

Hoe dan ook toen ik gisteren mijn zwart wit gestreepte handschoenen weer terug vond wist ik meteen dat ik die wilde gebruiken voor een foto. Was was ik nog jong toen ik die kocht! Mijn eerste uitstapje met lieve vriendjes naar Amsterdam om daar een middagje te gaan shoppen. Ons shopbudget was zo'n beetje op gegaan aan treinkaartjes dus sjokten we vooral van H&M naar H&M. Wat nogal makkelijk ging, want op iedere hoek van de straat was een vestiging van deze keten te vinden. En daar lagen ze, mijn handschoenen, ik was meteen verkocht en heb ze de rest van de dag niet meer uitgedaan.

Ook niet toen we daarna nog uit gingen en Martini dronken uit echte Martini glazen met een olijfje op de rand. Alleen Dita Von Teese ontbrak nog. Ik weet dat er die dag foto's gemaakt zijn, van mij met mijn glas en mijn handschoenen, alleen niet meer door wie en of ze ooit ontwikkeld zijn. Want zo lang geleden is het dat ik jong was, fototoestellen hadden nog rolletjes en nog geen geheugenkaarten.

Deze foto is dus een Ode aan mijn jongere zelf, op avontuur in Amsterdam, zo'n jaar of tien, elf geleden. Met mijn lieve vrienden van toen, waarvan een enkeling ook nog een vriend is in het nu had ik misschien nog wel meer plezier als toen ik deze foto maakte. Mocht iemand nog ideeën voor andere foto's hebben laat ze vooral hier achter!

zondag 20 november 2011

Leven in de werkelijkheid

De tweede stap om een Boeddha in vijf weken te kunnen worden is, leven in de werkelijkheid. Iets dat klinkt alsof het net zo makkelijk is als adem halen. Maar tjongejongejonge, wat heb ik me daarin vergist. Want het observeren van mijn omgeving is heus niet zo moeilijk, ik zie de vogeltjes in de bomen wel, of dat konijntje dat een paar meter voor mijn fiets rondspringt. Alleen dwalen mijn gedachten daarna al snel af naar strakjes, of naar zo net, misschien zelfs wel naar gisteren of naar morgen.

Misschien dat ik meer succes behaal bij het doen van gewone acties. Zoals afwassen, of stofzuigen. Maar onder het afwassen denk ik al snel aan dat vriendinnetje van vroeger die me pas op Facebook heeft toegevoegd, en hoe zij altijd eerst de glazen afwaste alvorens de rest van de vaat het afwaswater mocht bevuilen. Of aan die keer dat er te veel afwasmiddel in het water had gezeten en wat een pret ik met het schuim had gehad. Ik doe mijn best mijn aandacht te houden bij het bordje en de afwasborstel die ik in mijn hand heb. Maar dat doet me weer denken aan de verjaardag waarvoor ik dit bordje kocht, en mijn tripje naar Ikea laatst waar ik nieuwe afwasborstels kocht. Natuurlijk zijn dit onderdelen van mijn werkelijkheid, maar ik vrees dat er met leven in de werkelijkheid meer leven in het nu bedoeld word. Dat ik dan heel bewust op mijn boterhammetje kauw en de structuur van het brood voel en opmerk dat de kaas een andere structuur heeft dan het brood, en dat alles zompig word als ik dan ook nog een slokje thee neem. Dat soort dingen.

Heel even zag ik mijn hele project niet meer zitten. Interesseerde het me geen ene biet wat ik in de komende drie weken nog zou gaan leren. Tot ik in mijn meditatie boekje een zelfde soort oefening tegen kwam. Alleen dan zo opgeschreven dat ik er wel mee uit de voeten kan. Oh ja dat had ik nog niet verteld, ik ben vorige week begonnen met mediteren, omdat ik dacht dat dat van pas zou komen bij het bewuster ademhalen. Natuurlijk had ik niet gedacht dat het me eigenlijk nog veel meer van pas zou komen bij het leven in het nu.

Dus nu neem ik ’s avonds voor ik ga slapen mijn dag door, en probeer ik zo precies mogelijk te herinneren wat ik heb gedaan. Daar waar grote gaten zitten leefde ik kennelijk niet genoeg in het nu. Dat geeft niet, morgen is een weer een dag, een dag waarvan ik me nog meer ga proberen te herinneren dan vandaag. Kijk, dat is nog eens een duidelijke opdracht! Daar kan ik wat mee, ineens ben ik weer vol energie, en vraag ik me af wat de boeddhisten de komende drie weken voor mij in petto hebben. 


Dit is trouwens dat oh zo fijne meditatie boekje! 

zaterdag 19 november 2011

Teleurstellingen



Mijn dagkaart voor vandaag was bokalen 5. Teleurstelling zou op mijn pad komen. Maar ik heb vandaag helemaal geen zin in teleurstellingen, ik heb zin in gewoon een beetje leuk, gewoon een beetje gezellig. De overwinning die gisteren mijn deel was volgens de kaarten vond ik al weer heftig genoeg. Want om te kunnen overwinnen moet je eerst de nodige hobbels nemen.

Dus besloot ik na te denken over teleurstellingen in mijn leven, en wie mij teleurgesteld hebben de afgelopen periode. Al tekenend kwam ik op het volgende gedichtje. (hoe dat precies werkt weet ik ook niet, maar als ik de laatste tijd mijn schetsboek pak lijkt het wel alsof er woorden aan te pas moeten komen, en beelden niet genoeg zijn). Zo zie je maar weer, zelfs vanuit teleurstelling kan iets moois ontstaan.

Haar glas 
Is altijd leeg
En water bij de wijn
Vind ze niet te zuipen
Haar bitter 
Is niet zoet
En haar koekjes
Zijn altijd van eigen deeg

En nu maar hopen dat ik de rest van mijn dag zonder teleurstellingen kan doorbrengen. 

donderdag 17 november 2011

Rory's Story Cubes


Dat ik gek ben op spelletjes waarin verhalen verteld worden zal voor de meeste bloggers niet echt een verassing zijn. Want is bloggen niet eigenlijk gewoon het vertellen van verhalen? Hoe je die liefde voor taal en woord op kinderen over brengt is echter een moeilijker. Rory's Story Cubes zijn wat dat betreft echt een uitkomst. De plaatjes zijn simpel maar spreken wel aan en stimuleren de fantasie. Bovendien zijn ze zo getekend dat ze voor verschillende niveau's te gebruiken zijn. Waar een jongste kleuter vooral zal vertellen "En toen zag hij een maan, de man zwaaide naar de maan en zag toen een vallende ster op de wereld vallen" zal een wat ouder kind ingewikkeldere verhalen kunnen bedenken, waar een vallende ster voor een wens staat of de maan voor de nacht. Daarnaast kun je eindeloos variëren in hoe je deze verhalen bewaard. Schrijf je ze op? Laat je de kinderen een tekening maken? Film je ze? Vertel je ze alleen en verdwijnen ze dan in de vergankelijkheid? Als je dit spel met een groep speelt kun je iedere keer verder gaan met het verhaal waar de vorige persoon gebleven is en zo een wat langer verhaal maken Wij zijn er de hele woensdagmiddag zoet mee geweest. Met volwassenen heb ik dit spel nog niet echt serieus gespeeld, maar ik neem aan dat die zich ook best kunnen vermaken met dit spel. Dus werp die dobbelstenen, begin met "Er was eens" en laat je fantasie de rest doen! 

woensdag 16 november 2011

Harde lessen

Daar sta ik dan met mijn goede gedrag heerlijk mijn ademhalingsoefeningen te doen om vooral maar controle over mijn geest te krijgen. Eigenlijk heb ik een beetje vals gespeeld en ben ik al een week met deze oefening bezig. Maar toen was ik ook nog bezig met de No impact week en was ik bang dat dingen te veel door elkaar gingen lopen als ik mijn ervaringen van mijn vervolgproject namelijk Boeddha in vijf weken ook zou delen.
De eerste dagen gingen me gemakkelijk af. Ik was ziek en alleen thuis, ik sprak geen mensen, ik zag geen mensen, ja hoor ik had volledige controle over mijn geest. Een negatieve gedachten? Geen probleem, ik reguleerde mijn ademhaling en hoefde er dan eigenlijk al niet eens meer moeite voor te doen om er als vanzelf een positieve gedachten tegenover te zetten. Maar toen gebeurde het, de buitenwereld drong langzaam weer mijn woonkamer in. Mijn moeder bleek ziek, en niet zo’n beetje ook, het ziekenhuis wilde haar meteen houden. Ik ademde en voelde hoe deze ademhaling me hielp om niet in paniek te raken. Want wat had mijn moeder er aan als ik nu beelden zag van hoe ze half dood lag te gaan? Bovendien was dat nog helemaal niet aan de orde, dat half dood gaan. Kon ik niet beter gewoon rustig blijven en uitslagen van onderzoeken afwachten? Maar zou ik wel een goede dochter zijn, als ik me niet druk maakte en rustig af zou wachtten? Ik ademde in, ik ademde uit, en ik voelde hoe ik rustiger werd. Maak je maar geen zorgen over dingen die nooit gebeuren, dacht ik. Mama gaat echt niet zomaar dood. Ziek en dood zijn niet twee dezelfde dingen. En weer ademde ik in en ademde ik uit en voelde ik hoe dit werkte.
Ook later deze week kwam ik in situaties terecht waarin ik heel even vergat dat ik deze week controle over mijn geest zou gaan hebben en merkte ik dat mijn hoofd sneller reageerde dan ik. Maar dan ademde ik weer even in en uit en kwam ik dichter bij mezelf. Heel fijn dat het werkt hoor. Maar mogen de lessen in het vervolg graag wat milder zijn? En willen jullie de gezondheid van mijn moeder daar buiten laten lief universum? Alvast bedankt! 

dinsdag 15 november 2011

Boeddha in vijf weken


De nieuwe editie van het tijdschrift Yoga kun je kopen met het boekje Boeddha in 5 weken erbij voor een paar euro extra. Ook al was het No impact week en had ik met mezelf afgesproken dat ik alleen dingen die ik echt nodig had mocht kopen, kon ik het niet laten liggen. Ineens voelde het heel urgent dat ik een Boeddha zou worden in vijf weken.  Niet dat ik ervan overtuigd ben dat er zoiets bestaat als een spoedcursusje Boeddha worden. En het is niet bepaald zo dat ik heftig op zoek ben naar zingeving in mijn leven. Zingeving haal ik genoeg uit het heksen, maar het kan nooit kwaad om jezelf te ontwikkelen en waar je je kennis vandaan haalt is voor mij altijd minder belangrijk geweest dan dat je ergens kennis opdoet. Ik vind het niet zo erg om een eclectische levensvisie te hebben. Eigenlijk is dat de enige visie die bij mij past omdat die niet star is. Bovendien zijn er zat heksen die zich laten beïnvloeden door Sjamanisme of andere magische stromingen, dus waarom dan niet door het Boeddhisme?
Daarnaast was er een periode, ik was erg jong nog toen en had van hekserij als serieuze levensovertuiging nog nooit gehoord, dat ik boeken over Boeddhisme verslond. Ik kon het alleen niet in mijn leven inpassen zoals ik hekserij in mijn leven kan inpassen. Misschien omdat mijn roots er niet liggen, omdat het allemaal net even iets te oosters is, omdat de verhalen niet geschreven zijn voor mijn cultuur, zoals de verhalen van bijvoorbeeld Asatru dat wel zijn, simpelweg omdat ze mijn cultureel erfgoed zijn. Omdat het hier vandaan komt. Het Boeddhisme verdween naar de achtergrond op het moment dat ik besloot de hekserij in mijn leven toe te laten. Een keuze die mij veel verrijking heeft gebracht en nog steeds brengt.
En toch sta ik nu zoveel jaar later weer wel met een boekje over Boeddhisme in mijn handen en heb ik de overtuiging dat ik hier de komende vijf weken mee aan de slag ga. Ik ben sceptisch, en het eerste deel van het boek, het deel waarin de auteur vertelt hoe hij op dit pad is gekomen en hoe hij denkt dat het ook toepasbaar is voor een westerse samenleving irriteert mij met enige regelmaat mateloos. Maar ik las door en kwam dingen tegen die voor mij vroeger even vertrouwd klonken als de wet van drie en de wiccan rede dat nu doen. Ik lees over het  Het achtvoudige paden de vier edele waarheden. Het klinkt me allemaal een beetje als intellectueel geneuzel in de oren. De teksten zijn erg moeilijk om te begrijpen, maar misschien gaat het ook niet om begrijpen, misschien gaat het gewoon om doen. Ongeduldig lees ik verder. Als ik bij hoofdstuk 14 ben aangekomen gaat het eindelijk niet meer over kennis, niet meer over de auteur maar mag ik aan de slag gaan, mag ik gaan ervaren.
De eerste oefening is “controle over de geest krijgen” want denken is de oorzaak van emotie en emotie de oorzaak van lijden. Om niet meer te lijden moet je negatieve gedachten dus omvormen naar positieve gedachten. En dat kunnen we doen door onze ademhaling te kalmeren en daarmee ook onze lichamen want die zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. Als we ons dan nog even beseffen dat gedachten worden geproduceerd door ons onbewuste zijn we klaar voor de eerste week. Allemaal leuk en aardig, maar hoe doen we dat dan? Het antwoord lijkt simpel, gewoon een paar keer per dag een moment nemen om 8 keer diep adem te halen en bewust bezig te zijn met deze ademhaling. Hoe vaker je dit herhaalt hoe sneller je de staat van verlichting waar we kennelijk naar streven bereikt.
Dat klinkt niet al te moeilijk! Ik ga dus een weekje oefenen in iets dat ik al heel goed kan, ademhalen! 

maandag 14 november 2011

Tien dingen waarvan ik weet dat ze waar zijn

Visje stuurde mij het volgende filmpje waarin Sarah Kay een betoog houd over gedichten en lijstjes. In dit betoog vraagt ze mensen een lijstje te maken met tien dingen waarvan ze weten dat ze waar zijn. En die lijstjes vervolgens te vergelijken met mensen uit hun omgeving die ook zo'n lijstje hebben gemaakt. Volgens haar zou je versteld staan van de dingen die overeenkomen, de dingen die jij zelf precies tegen over gesteld vind en de dingen waar je nog nooit aan gedacht had.

Kijk eerst haar inspirerende filmpje.
Sarah Kay: If I should have a daughter ... | Video on TED.com

Maak dan je eigen lijstje en zet deze als reactie hieronder, op Facebook of plaats deze op je eigen blog.

Tot slot, lees mijn lijstje en kijk of Sarah gelijk heeft.

Tien dingen waarvan ik weet dat ze waar zijn

1 Oudste kinderen hebben een andere plaats in het gezin dan jongste kinderen. Ieder kind in een gezin word bovendien anders opgevoed.

2 Er zijn dingen die je liever niet weet van je vrienden

3 Een koe is doorgaans zwart/wit gevlekt, maar niet alles dat zwart/wit gevlekt is is een koe

4 Dat iets geschreven staat wil niet zeggen dat het daardoor waar is

5 Twijfel overal aan, ook aan mij en aan jezelf

6 Het is niet nodig om een mevrouw of een meneer te worden, jezelf zijn is goed genoeg

7 Goed is soms gewoon goed genoeg

8 Dingen met stipjes en of strikjes zijn leuker

9 Er bestaat niet zoiets als sneldrogende nagellak

10 Mijn vrienden en familie zijn de liefste van de hele wereld!

zondag 13 november 2011

Leven zonder impact

De No impact week zit er weer op.
Mijn conclusie?  Helemaal leven zonder impact en dat leven dan ook nog eens een beetje leuk houden is aan mij niet besteed. Ik vind het niet erg om met een dekentje op de bank te zitten in plaats van met de verwarming aan. En heus ik wil mijn best wel doen om alleen het licht aan te hebben in de ruimte waarin ik ben. Of de stekkertjes van apparaten die ik niet gebruik uit het stopcontact trekken. Ook wil ik heus wel consuminderen. En echt ik vind het niet erg om de computer eens iets vaker uit te zetten zodat ik meer tijd heb voor Yoga, meditatie, of andere hobby’s. Vlees eten doe ik al niet. En autorijden doe ik ook al niet, sterker nog, ik heb niet eens een rijbewijs. Ook wil ik best minder eten onderweg kopen en gewoon thuis een boterhammetje smeren of een thermoskannetje met thee mee nemen. Maar nooit meer iets kopen gewoon omdat het leuk is? Altijd alleen maar kopen wat je echt nodig hebt? Nooit meer een materieel cadeautje kopen? Altijd vragen om onverpakte producten en dan zelf bakjes mee nemen waar deze producten in mee genomen kunnen worden? Het gaat me voor nu nog net iets te ver. Misschien kom ik ooit nog op een punt dat ik het roer radicaal om wil gooien. Dat ik afstand wil nemen van al mijn gemakken en pleziertjes. Maar nu ben ik gewoon nog te gesteld op mijn tijdschriften, spulletjes en mooie kleertjes. Deze week heeft me geleerd wat ik makkelijk vond, maar ook laten zien waar mijn grenzen liggen. Ik ben blij dat ik het project heb weten vol te houden. Voor volgend jaar heb ik al grootse plannen om de week ook op mijn werk (een buiten schoolse opvang) te introduceren. Op de leuke blogs die ik via dit project gevonden heb ga ik vast genoeg inspiratie op doen om ook voor de kinderen leuke activiteiten te verzinnen waardoor zij bewuster met de aardbol omgaan. En natuurlijk ik zal ook echt wel dingen mee nemen mijn dagelijks leven in. Maar nu ga ik even heerlijk zinloze spelletjes spelen op Facebook, gezellig kletsen op Twitter, dansen voor mijn Wii en al die andere dingen die energieslurpend zijn, maar mijn leven wel net even dat tikkeltje leuker maken! 

zaterdag 12 november 2011

Yes Impact! Doe iets goeds!

Doe iets voor niets, is al jaren een van de doenerstips uit het doenersnetwerk van Oxfam Novib. Nog voor dat dit doenersnetwerk er was melde ik me bij toen nog Novib aan als vrijwilliger. En sinds dien meld ik me incidenteel aan voor hun activiteiten. Eigenlijk ben ik ook nog Blogger, over duurzaamheid en andere dingen die het leven leuker maken. Maar na een paar blogs raakte daar de klad al snel in.

En daarvoor heb ik me jaren ingezet voor een Rotterdamse Homojongerenvereniging. Soms was dat gewoon feest, andere keren waren het best schokkende en moeilijke verhalen van jongeren die zich ontheemd en niet geaccepteerd voelde door hun ouders en of hun omgeving. Want ga er maar aan staan, streng religieus zijn en er dan achter komen dat je homoseksueel bent. Hoe kun je dat vereenzelvigen met jezelf, hoe kun je van je omgeving verwachten dat zij dit doen als je dat zelf nog maar nauwelijks kunt?
Daar weer voor deed ik vrijwilligerswerk in het club- en buurthuiswerk. Meidensoos, jongerenwerk, kinderwerk, you name it, i dit it!

Toen kwam er een punt dat ik zo moe was van al dat vrijwilligerswerk jaar in jaar uit, week in week uit, ik vond dat ik wel weer even genoeg had gedaan. Dat ik me nu wel even mocht focussen op een carrière. Bovendien vond mijn omgeving dat mijn werk, hoewel ik er voor betaald krijg eigenlijk wel al genoeg impact maakt. Want werkte ik niet op een buitenschoolse opvang in een achterstandswijk. Was ik niet dat meisje met die vreselijke verhalen over kinderen die mishandeld werden en hoe machteloos ik me daarover voelde omdat het enige dat ik kon doen eigenlijk luisteren was? Dat klopt, dat ben ik! En daarmee kocht ik mijn schuldgevoel dan weer een tijdje af. Ik deed inderdaad wel genoeg!

Maar ondertussen ben ik daar wel weer klaar mee, ik ben wel weer toen aan wat vrijwilligerswerk. Misschien dat ik me bij Oxfam Novib weer nuttig ga maken, misschien dat ik iets heel anders tegen ga komen. Het lijkt me ook nog steeds leuk om zo’n kind dat het wat lastig heeft thuis een keer per week onder mijn hoede te nemen en samen iets leuks te ondernemen zodat dat kind kans heeft op een betere toekomst omdat het in aanraking komt met dingen waar het uit zichzelf niet zo snel mee in aanraking zou komen.

Of ik dat vandaag ga vinden weet ik niet, wel weet ik dat ik mijn oren en ogen open ga houden. En als iemand in mijn omgeving of als lezer van dit blog het ideale project voor mij weet hoor ik dit natuurlijk ook graag. Want impact maken doen we samen! 

vrijdag 11 november 2011

Een dagje minder energie

In mijn blog van woensdag vond ik het allemaal maar makkelijk, leven met minder impact.
Want hoewel ik natuurlijk geen heilige ben, denk ik dat ik best op de goede weg ben. En hoever wil je eigenlijk gaan met minder impact? Wil ik wel doorgaan totdat ik helemaal geen impact meer maak? Of neem ik genoegen met gewoon nog een beetje bewuster leven? Toch besloot ik om een dag helemaal tot in het extreme door te trekken. Dus heb ik gisteren bijna geen energie verbruikt. Omdat ik nu ziek thuis zit ook overdag!

Overdag vond ik het niet zo heel erg moeilijk. Oke, de verwarming stond uit, maar een extra dekentje of een trui zorgen ook voor warmte. En in daglicht kun je gemakkelijk een boek lezen, meditatie oefeningen doen, in het nu leven dus de structuur van je boterham eens echt goed voelen, de smaak van de kaas en de tomaat echt tot je door laten dringen. Even een wandelingetje naar de supermarkt maken om dat brood te halen.Waar ik wel even voor het pin dilemma stond, moet ik niet in een keer een groot bedrag pinnen zodat ik minder pin betalingen in de winkel hoef te doen en dus duurzamer ben?

Toen het begon met schemeren werd het al minder leuk. Kaarsjes aan? Maar zijn die niet gemaakt met energie? Bovendien verbruiken ze niet ook op een andere minder directe manier energie? En dan het afval dat je er aan over houd. Ik besloot mijn gedachtestroom stil te zetten en maar gewoon te doen. Volgende euvele, koken met minder energie. Ik zou natuurlijk voor makkelijk kunnen gaan en brood kunnen eten. Maar wie hou ik daar nu mee voor de gek? Dat brood is door iemand anders gebakken en geloof me maar dat dat ook energie gekost heeft. Omdat bbq'en me niet echt een optie leek en ik maandag graag weer beter wil zijn besloot ik dus om met de kaarsjes de keuken in te verdwijnen om daar bij kaarslicht te gaan koken. Heerlijk romantisch. Maar waar had ik mijn aardappelen ook alweer gelaten? Voor mijn gevoel loop ik een half uur stuurloos met mijn kaarsjes op een dienblad rond op zoek naar mijn aardappels. Dan krijg ik een geniale ingeving, voor mijn verjaardag had ik van een van de heksjes een wichelroede gekregen. Als ik die nu eens in zou zetten om mijn aardappels te zoeken? Of het toeval is of niet weet ik niet, maar binnen 5 minuten had ik mijn aardappels gevonden. Aan de slag dus maar. In het half schemer viel dat nog lang niet mee. Op de tast weet ik water en aardappels in een pan te krijgen. En uiteindelijk ook mijn prei in stukjes te snijden en samen met mijn vega stukjes te roerbakken. Een tamelijk zintuiglijke ervaring op deze manier. Ik ben blij dat ik het ook bij kaarslicht op zal eten en niet zal zien dat sommige stukjes wel erg krokant gebakken zijn.

Bij dit kaarslicht is het te donker om te kunnen lezen. Computeren mag niet, televisie kijken mag niet, naar buiten voor een wandeling kan niet want ik ben ziek, slapen heb ik overdag al gedaan, ik ben moe van het slapen, en ik ben helemaal alleen thuis. Ik begin me een beetje depressief te voelen. Dit is helemaal niet leuk!

Dan bedenkt ik me dat ik een sjaal aan het breien was en dat dat vast iets is dat ik wel op de tast kan. Vrolijk ga ik aan de slag. Ondertussen zing ik een liedje om de volle maan te vieren. En oke toegegeven ik stuur met mijn telefoon wat berichtjes aan vrienden, die was tenslotte toch al opgeladen.

Een dagje bijna zonder energie, makkelijk was het niet, maar ik heb er wel een hele ervaring bij gekregen!

Elektrische apparaten waarvan ik niet denk dat ik vier dagen zonder kan

Om de No impact dag van gisteren goed te starten heb ik van te voren drie lijstjes gemaakt. 10 dingen die je zonder elektriciteit kunt doen. Elektrische apparaten waar ik best vier dagen zonder kan en Elektrische apparaten waar ik niet van denk dat ik ze vier dagen kan missen. Ik zal eerst mijn lijstjes als aparte blogs publiceren en daarna mijn ervaringen delen.


Lijstje 3


Elektrische apparaten waarvan ik niet denk dat ik vier dagen zonder kan


1 Mijn telefoon, dit is mijn wekker, mijn horloge, mijn fototoestel en mijn verbinding met de buitenwereld


2 Mijn laptop, ik ben lichtelijk verslaafd aan internet. Als ik bij de Gitarist ben lukt het me aardig om het zonder te redden. Internet gaat daar steeds vaker ook op mijn telefoon uit. Maar als ik 's avonds thuis kom is het zo'n gewoonte geworden om even te gaan computeren en er vervolgens de rest van de avond niet meer achter vandaan te komen. Ik wil na de No Impact Week dan ook een avond per week computer en tv loos door gaan brengen. En alle dingen die ik daardoor extra kan doen natuurlijk delen op dit blog.


3 Mijn boiler, ik streef ernaar deze niet meerdere keren per dan aan te zetten en genoegen te nemen met ongeveer een half uurtje warm water per dag, maar damn, wat ben ik gesteld op dat halve uurtje warm water! 


4 Mijn gasstel, koken op een vuurtje in de tuin gaat me net iets te ver, bovendien denk ik dat mijn (boven) buren het niet heel erg op prijs zouden stellen


5 Mijn combi magnetron, nu ja misschien dat ik het vier dagen zonder vol houd, maar heel veel langer? Ik weet het niet hoor!


6 Mijn waterkoker, serieus ik kan de hele dag door thee drinken! Vier dagen zonder terwijl ik niet aan het kamperen ben? Denk niet dat dat lukt.


7 Verlichting, ik betwijfel trouwens of kaarsen zoveel beter zijn, kaarsen moeten ook ergens gemaakt worden, neem niet aan dat kaarsvet op een hout vuurtje gesmolten word en de kaarsen vervolgens lopend naar de winkel gebracht worden. En dan nog de roet en rook die vrijkomt bij ontbranding, hoe goed kan dat voor het milieu zijn?


8 Mijn koelkast, ik las tips over je spullen buiten of tegen een raam aanzetten om ze koel te houden, maar ik geloof dat ik me dan te veel zorgen zou maken of alles wel echt houdbaar blijft.


9 Mijn wasmachine, ooit schreef ik een ode aan mijn wasmachine, als ik denk aan alle tijd en blaren die mijn wasmachine me bespaard kan ik alleen maar heel erg gelukkig worden. Mijn wasmachine is misschien wel mijn meest favoriete huishoudelijke apparaat 


10 Ik kan geen tiende apparaat waar ik niet zonder kan bedenken, dat is vast een goed teken, ergens! 

Elektrische apparaten waar ik best vier dagen zonder kan

Om de No impact dag van gisteren goed te starten heb ik van te voren drie lijstjes gemaakt. 10 dingen die je zonder elektriciteit kunt doen. Elektrische apparaten waar ik best vier dagen zonder kan en Elektrische apparaten waar ik niet van denk dat ik ze vier dagen kan missen. Ik zal eerst mijn lijstjes als aparte blogs publiceren en daarna mijn ervaringen delen.


Lijstje 2 


Elektrische apparaten waar ik best vier dagen zonder kan 


1 Koffiezetapparaat (mocht je dit te stoer vinden klinken, ik lust geen koffie en het staat er dan ook alleen voor gasten) *


2 Tweede magnetron, serieus, waarom hebben we een tweede magnetron? Ik gebruik dat ding nooit. *


3 Wekker, ik heb een telefoon die als wekker functioneert, dus waarom ook een losse wekker? *


4 Televisie, via uitzending gemist kan ik terug kijken wat ik echt wil zien. 


5 Mijn platenspeler, zo vaak luister ik niet naar platen


6 WII/playstation, vooral mijn WII gebruik ik graag maar ik zou mijn sport oefeningen ook zonder WII kunnen doen.


7 De klok in de woonkamer, ik kan tenslotte ook op mijn telefoon zien hoe laat het is 


8 Deurbel, mensen kunnen ook kloppen of telefoneren dat ze eraan komen 


9 Tot voor kort had ik naast het vries vakje in de koelkast een losse vriezer met wel 7 lades! Belachelijk voor iemand die meestal alleen is. Die heb ik dus al voor het project weg gedaan. 


10 Ik heb een tijdje een leen droger gehad, ook deze is recentelijk weer terug gegaan. In de maanden dat het ding hier stond heb ik hem nauwelijks gebruikt. Maar ik moet toegeven dat ik het wel erg handig vond die paar keer dat ik hem wel gebruikte!


* apparaten met een sterretje heb ik de stekker al van uitgetrokken

10 dingen die je kunt doen zonder elektriciteit

Om de No impact dag van gisteren goed te starten heb ik van te voren drie lijstjes gemaakt. 10 dingen die je zonder elektriciteit kunt doen. Elektrische apparaten waar ik best vier dagen zonder kan en Elektrische apparaten waar ik niet van denk dat ik ze vier dagen kan missen. Ik zal eerst mijn lijstjes als aparte blogs publiceren en daarna mijn ervaringen delen.

Lijstje 1

10 dingen die je kunt doen zonder elektriciteit

1 een wandeling maken

2 Verhalen, brieven, kaarten, gedichten, lijstjes etc, etc schrijven

3 Boeken lezen

4 Gitaar spelen (of een willekeurig ander niet elektrisch instrument)

5 Bordspelletjes spelen, je weet wel scrabble in plaats van wordfeud

6 Foto's inplakken

7 Een tekening maken

8 mediteren, visualiseren, fantaseren

9 Een sjaal breien (of een muts, wanten, pop, what ever)

10 tuinieren

woensdag 9 november 2011

No Impact tot nu toe

We zijn alweer halverwege de No Impact week. De mailtjes met opdrachten blijven binnen komen, maar ik heb niet het idee dat dit project voor mij heel veel zoden aan de dijk zet. Zo was er een opdracht waarin we de auto moeten laten staan en een dagje moeten reizen met benenwagen, fiets of ov. Tja een makkie voor mij, ik heb niet eens een auto.

Vandaag word aangeraden om een dagje vegetarisch te eten. Ook geen onmogelijke opgave, ik eet nooit vlees, wel af en toe vis, maar die wil ik best een weekje laten staan. Biologisch eten word ook steeds makkelijker gemaakt nu je zelfs bij de Albert Heijn een redelijk scala aan biologische producten kunt kopen. Oke streek- en seizoensgebonden producten vinden vind ik nog een beetje lastig. Gewoon omdat ik daar niet genoeg kennis over heb. Maar hier wil ik me best in verdiepen.

Wat dan nog overblijft is zo min mogelijk afval produceren. Dat is wel iets dat ik serieus lastig vind. Ik had overwogen om zelf brood te gaan bakken zodat ik geen brood meer zou hoeven kopen dat voorverpakt is, maar dan zou ik wel voorverpakte eieren, melk en meel moeten kopen, lijkt me niet echt een winst dus.
En om nu zelf onder een koe te gaan hangen om wat melk in een emmertje te verzamelen gaat me wat ver.

Wel zou ik wat vaker naar de markt kunnen gaan om daar onverpakte producten te kunnen kopen. Of gewoon eens de lokale groenten- of kaasboer met een bezoekje kunnen vereren. Maar of ik daar dan met mijn zelf meegebrachte houdbaarheidsbakje durf aan te komen om te vragen of ze mijn producten daar in willen stoppen? Ik weet het niet. Zou het niet een veel beter idee zijn om de supermarkten een signaal af te geven dat we niet willen dat onze komkommers, paprika's of tomaten in plastic zitten? Ik herinner me een tijd dat het heel normaal was dat dit soort producten niet voorverpakt waren.

Hoe dan ook, we hebben nog een halve week te gaan. Ben benieuwd of er nog uitdagende opdrachten bij gaan komen, of dat leven met minder impact eigenlijk gewoon een peulenschil blijkt te zijn!

zondag 6 november 2011

No Impact Week

Als ik mijn mailbox om een uurtje of vier open zie ik een berichtje van de No impact week. Shit begint dat vandaag? Helemaal vergeten. In aanloop van deze week was ik wel al begonnen met de trap te nemen in plaats van een roltrap of lift. En ook de deuren die bij mijn flatje elektrisch open gaan gebruikte ik al steeds vaker een sleutel om ze gewoon old fashion op die manier open te maken. Ook was ik al begonnen met minder gebruik te maken van mijn computertje en gewoon eens een avondje door te brengen met het lezen van een boek, een ommetje of een bordspelletje door te brengen. Kortom ik was al best goed bezig toch?

Snel lees ik de opdrachten voor vandaag door.

Bewaar je afval van vandaag apart. Uhhh, ja dat gaat dus niet meer. Maar aangezien het zondag chill dag is weet ik dat het nooit veel kan zijn. Ik graaf mijn geheugen af.
Wat voor een afval hebben wij vandaag gemaakt? De verpakking van de afbak croissants en de mozzarella net gehaald bij de Ekoplazza, wat fruitafval van mandarijntjes en kiwi's, drie theezakjes en wat koffiedrap, meer kan het niet geweest zijn. In mijn hoofd leg ik dit afval apart. Een score die best mee valt. Nu nog even bedenken hoe ik dit vanavond zo laag kan houden.

Bedenk wat je deze week moet kopen, bedenk hoe je er anders aan kunt komen en of het misschien toch niet zo heel erg nodig is. Deze week heb ik niet heel veel nodig. Een cadeautje voor de gitarist, saldo op mijn ov chipknip en wat voedsel moet voldoende zijn. Ik zou een beleving of een etentje cadeau kunnen doen, maar eigenlijk wilde ik gewoon wat praktische dingen waarvan hij altijd zeurt dat hij ze niet heeft kopen. Is het erg om spullen voor iemand te kopen als deze persoon ze echt nodig heeft? Ik denk er nog even over na.

Waar besteed je liever tijd en geld aan? Plan deze week eens iets anders, bijvoorbeeld een boswandeling of een no impact etentje met vrienden. Misschien moet ik deze week iedere avond iets anders doen dan computeren. Zo zou ik het leuk vinden om een spelletje met vrienden te spelen, een wandelingetje te maken en dat boek eens uit te lezen.

En tot slot praat erover met anderen. Nou lieve lezers van dit blog, bij deze zijn jullie de uitverkorenen om een week lang naar al mijn bevinden te luisteren. En als jullie willen natuurlijk tips of steun te geven!

woensdag 2 november 2011

Dankbaar

Toen ik gisteren op mijn roze fiets met bloemen om het stuur gewikkeld me ontzettend dankbaar zat te voelen omdat ik een roze fiets met bloemen om het stuur heb, en omdat de herfstzon zo lekker scheen, en niet te vergeten de herfstkleuren zo prachtig waren, bedacht ik me dat het tijd was het roer om te gooien.
Want waarom noemen zoveel mensen eerst het negatieve op als je vraagt hoe iets geweest is? "Ja dat feestje was wel leuk hoor, maar....." en vervolgens komt er een hele waslijst van dingen die niet leuk waren. Waarom niet gewoon een waslijst geven van dingen die wel leuk waren en je daar op focussen? Natuurlijk mogen negatieve dingen er ook zijn, maar als je zegt dat iets leuk is geweest lijkt het me logischer dat positieve dingen overheersen. Daarom een lijstje van tien dingen waar ik dankbaar voor ben.

1 De Meiden van Artemis

2 Mijn super lieve vrienden

3 Mijn lieve collega Gaby, soms heb je het gevoel dat iemand niet zomaar je leven in komt wandelen, Gaby is zo'n iemand.

4 De nog naamloze studiegroep die een inhoudelijk goede Samhain viering heeft weten neer te zetten. 

5 Mijn roze fiets met bloemen om het stuur en mijn fiets in Amsterdam

6 Mijn roze fototoestel (ik voel een roze thema aan komen)

7 Dat ik heb leren schrijven

8 Het bestaan van internet

9 Al die prachtige herfst kleurtjes die de wereld op dit moment kleuren

10 Stromend water

En jij? Waar ben jij dankbaar voor? Een top tien is misschien een beetje veel, zou je drie dingen kunnen bedenken?